Hermione Jean Granger

Can Çekişen Umutlar

"Hayır,baba.Ben Dünya'da yaşayacağım.Artık ben insan olarak yaşamak yani insan gibi yaşamak istiyorum."dedi Jean.Gerçekten insan olmayı gönülden istiyordu.Aşkı tatmak istiyordu.Biri yanına geldiğindemidesinde kelebeklerin uçuşmasını istiyordu."Ne dediğini kulakların duyuyor mu ?Hermione kendine gel." dedi Jean'nin babası.Jean'ın kollarından tutarak sarstı.
-"Sen cadı Hermione Granger'sın."
-"Ahh baba ahh...Beni hiç tanımıyorsun.Ben ne istersem yaparım.Ayrıcaaa adım Hermione Jean Granger vee ben bir periyim."dedi Jean sırıtarak."Nasıl olur da gerçekte ne olduğunu redddersin?"dedi babası.Kris arkasını döndü. Ellerini şıklatı.Puff ... ortadan kayboldu.Jean Dünya'ya gelmişti.Ahh bir gezegen bu kadar güzel olamazdı.Jean bir ev bulmalıydı.Hemen gözleriyle taradı Dünya'yı.Bu gezegene yakışır bir ev bulmalıydı.Bir ev buldu.Çok şirin, küçük, duvarları pembe bir evdi bu.Ama çiçekleri solmuştu.Aslında bunu tek bir şıkla düzeltebilirdi.Fakat içine sinmedi.Bir ev daha boştu.Bu ev çok eskiydi.Rutubetli ,boyaları beyaz ama siyah olan, camlarının bazıları kırıktı.Tabiki bu evi almayacaktı.Evler gerçekten azdı ... Ya da istediği gibi bir ev yoktu.Bir ev daha gördü.Çok güzeldi bu ev.İki katlı,duvarları beyaz bir evdi.Üst kat öne doğru çıkıntılıydı.Bahçesi rengarenk çiçeklerle dolu bir bahçeydi."İşte buldum."dedi.Tam elini şıklatacaktı ki kıyafetini değiştirmesi gerektiğini farketti.Üstünde Beyaz kısa bir elbise ve pelerini vardı.Aslında cadılar genelde siyah giyerledi.Ama Jean siyahtan nefret ediyordu.Çünkü kötülüğün rengindende kötülüktende nefret ediyrdu.Bunun için kendine peri diyordu.Hemen elini şıklattı.Üstüne beyaz bir blüz ve pembe bir etek giydi.Elini tekrar şıklattı ve evin önündeydi.Mükemmel görünüyordu be ev."SATILIK" yazısını büyü ile kaldırdı.Evin sahibi bunu görmüştü.Ama şaşırmadı çünkü o da bir periydi.Kızına o kadar benziyordu ki Jean..."Ahh "diye bir iç çekti.Kızını çok özlemişti.Bir cadıyla evlenmmesi gerektiğini biliyordu ama aşk işte... Jean kadına doğru yaklaştı."Merhaba benim adım Hermione Jean Granger."dedi.Kadın çok şaşırmıştı bir o kadar da sevinmişti."Kızım ..."dedi içinden.Jean o kadar güzel olmuştu ki...Sapsarı saçları omuzlarından dökülüyor.Masmavi gözlerinde insanı - periyi - hapsediyordu."Pardon bu ev satılıktı dün ama satıldı sanırım..."dedi arkadan bir ses.Jean yavaşça arkasını döndü.Dönerken saçları sıcak rüzgarda salınıyordu.Kris Mike'ın gözlerine baktığında kalbi daha da hızlı atmaya başladı.İçinden "Ahh nasıl bir duygu bu ?"dedi içinden.Her zaman yaşamak istediği duyguyu yaşamıştı.Mike'da Jean'in gözlerine baktığında aynı duyguyu hissetmişti.Jean'in annesi Sally "Evet tatlım.Bu evi bu güzel kız aldı."dedi.Kris ile Mike duymamışlardı.Şu anda bibirlerinin gözlerine hapsolmuşlardı.İlk konuşan Jean oldu."Kesinoah."dedi.Ahh ne dediğini sonradan farketti.Yanlışını hemen düzeltti.Bu cadılar arasında bir merhaba demekti."Merhaba."dedi.Hayatında yeni bir sayfa açılacakrı.İşte bu yeni hayata "Merhaba."demişti.Aşkı bulmuştu.Yıllardır aradığı annesi karşısındadı.Ama bu onu
bilmiyordu."Merhaba" diye karşılık verdi Mike.Ahh Jean konuşamıyordu adeta dilini yutmuştu.Sally "Evet hadi içeri girelim."dedi.Jean'i arkasından itti.İçeri girdiklerinde Jean doğru bir seçim yaptığını daha da iyi anladı.Ev mükemmeldi...Jean duvarları pembe çiçekli bir kağıtla kaplanmış odaya girdi.Bir koltuğa oturdu.Koltuk yumuşacıktı.Oturunca evde bir gezindi gözleri.Masada bir kaç resim vardı.Kendisininde resmi vardı içlerinde.Sonra vitrine bakmıştı ki nee onun resmi mi? Ne arıyordu burada ? Hemen "Bu ne arıyor burada?" diye soracaktı ki Sally "Kızım..."dedi.Jean şaşırdı.Gözleri dolmuştu."Anneee..." dedi radyonun bozulduğunda cızırtılı sese benzer bir sesle.Koştu ve sarıldı.Kokusunu içine çekti.Annesini tekrar kaybetmek gibi bir şey söz konusu olmazdı ama ya olursa diye kokusunu derin derin alıyordu.Annesi sırtını sıvazlıyordu.Bu tablo karşısında Mike'ın gözleri doldu.Ahh içinde fırtınalar kopuyordu.Acaba Jean'de ona hissettiği duyguları hissetmiş miydi ? Sally perilerin seçilmişlerinden di.Zihin okuma gibi bir özel gücü vardı.Mike'ın bunları düşündüğünü biliyordu.Bunları açığa çıkarmalıydı."Ahh kızım şimdi bir şey demeliyim."dedi ve ikisinin -Mike ile Jean- ellerinden tuttu ve ikisinin ellerini birleştirdi."Birbirinizi seviyorsunuz.Bunu biliyorum."dedi Sally.Jean hemen domates gibi oldu.Bunu o da hissediyordu.Çünkü kan yüzüne hücum etmişti.Mike'da kızarmaya başlamıştı ama Jean gibi olmamıştı.Mike Jean'e bakarak gülümsedi."Ee hadi ama itiraf edin..."dedi Sally.Jean "Evet tamam sana aşık oldum sanırım bu ilk görüşte aşk sanırım."dedi daha da kızarmıştı konuşurken.Mike cevap vermedi.Dudaklarını Jean'in dudaklarına yapıştırdı.Jean bir an şaşırdı ama bir süre sonra onun dudaklarıda Mike'ın dudakları ile birlikte hareket etmeye başladı.Jean çok mutluydu.Gelecek çok güzel bir şekilde gelecekti.Kalbinin
kırıntılarında can çekişen umutları artık can çekişiyordu. Adeta dans
edip şarkı söylüyorlardı.
___________________________________

Spoiler:

Uzattım =)