Bélxdìor Evié Pextiodér

Konu: Bélxdìor Evié Pextiodér Salı Nis. 27, 2010 1:58 pm

YENİDEN UYANIŞ

Sıcak güneşin altında kumsalda yürüyordu. Ayaklarına vuran dalgaların sesleri etraftaki sessizlikte kulağına artarak geliyordu. İlerideki orman ürkütücü gözükmesine rağmen sanki onu çeken bir çekim kuvveti vardı. Ne yaptığının hala farkında değildi. Sadece ilerliyor, onu çeken ormana doğru yürüyordu. Önünde uzun bir yol vardı. Düşünüyordu, aklına şimdiye kadar yaşadıkları geldi. Acaba doğru mu yapıyordu?

***

Gözlerini açtığında ürktü. Neredeydi acaba? Etrafına baktı. Bir tarafta tavana kadar uzanan raflarda şişeler vardı. İçlerinde renkli sıvılar vardı. Bunlarda neydi böyle? Diğer tarafta ise büyük bir kazan vardı. Yanında da yığınla kitap vardı. Bu kitaplar bayağı eskiydi. Nereye gelmişti? Nasıl gelmişti?

“Kimse yok mu ?” diye seslendi. Bir ses gelmeyince bu sefer daha yüksek sesle seslendi. Birkaç saniye sonra kapıdan bir bayan girdi. Hiç bu kadar güzel bir kız görmemişti. Sanki karşısındaki bir insan değil bir melekti. Sapsarı saçları yemyeşil gözleri vardı. Bu yüz ona hiç yabancı gelmiyordu. Sanki tanıdığı birisin yüzüydü ama çıkartamamıştı. Yattığı yerden dikildi ve tam konuşmaya başlıyordu ki karşısındaki melek yüzlü kız onu susturdu ve “Korkmana gerek yok tatlım. “ dedi. Evié sessizce oturuyordu.

“Sen kimsin? “ diye sordu. Melek yüzlü kız “Ben annenin çok yakın bir arkadaşıyım.” dedi. Evié şaşırdı. Annesinin böyle tuhaf bir arkadaşı olabilirmiydi. Annesi normal bir insandı. Okuduğu kitaplara göre bu kadın bir cadıya benziyordu ve cadılar insanları pek sevmezdi. Bu işte bir tuhaflık vardı.
Annesi ve babası 3 yıl önce bir trafik kazasında ölmüştü. Bu Evié’nin yaşadığı en büyük acıydı. O anı hatırlamak bile onu üzmüştü. Karşısındaki bayan üzüldüğünü anlamıştı ki Evié’ye sarıldı. Evié ilk başta soğuk davranmıştı ama kadın ona tam bir anne şefkatiyle sarılmıştı. Evié bunların karşısında gözyaşı pınarlarına hakim olamadı ve ağlamaya başladı. Artık o da kadına sarılıyordu. Kadının kokusu sanki annesinin ki gibiydi. Yavaş yavaş göz kapaklarının kapandığını hissetti. Kendini saldı ve tatlı rüyalara daldı. Uyandığında sabah olmuştu. Adını hala bilmediği bayan başında bekliyordu ve Evié’nin saçlarını okşuyordu. Kadın Evié’nin uyandığını fark etmemişti. Evié onu ürkütmeden yavaşça kımıldandı kadın sanki uykudan uyanmış gibi oldu ve Evié’yi kontrol etti. Evié ayağa kalktı ve bayana meraklı bakışlar atarak sordu:

“Adınızı öğrenebilir miyim? “ Bayan “Tabi ki tatlım!!!!” dedi ve adını söyledi. Evié donmuştu. Aman tanrım!!! diye bağırdı.bu isim annesinin rüyalarında söylediği isimdi Orerio . Evié “ Siz annemi nereden tanıyorsunuz? “ dedi. Orerio biraz tereddüt ederek “ Okuldan tanışıyoruz, tatlım. Annen benim oda arkadaşımdı. “ dedi. Orerio laflarını dikkatle seçiyormuş gibi bir hali vardı. Evié karşı çıktı. “Benim annem yatılı bir okulda okumadı.” Orerio “ Küçüğüm daha hiçbir şey bilmiyorsun.” dedi. Evié daha istediklerini söyleyemeden Orerio oturduğu yerden kalktı ve hızlı adımlarla odadan çıktı. Yarım saat sonra Orerio kapıda belirdi.Yüzünde çok tatlı bir gülümseme vardı. İnsanın içini ısıtıyordu. “Kahvaltı hazır tatlım.” dedi. Evié, Oreio’nun peşine takılıp aşağıya indi. Merdivenler dik ama hoştu. Tavanda loş bir ışık vardı. Duvarlarda ise eski portreler vardı. Evié farkında olmadan sordu ; “ Bunlar kim?” . Orerio döndü ve Evié’ye baktı. Orerio sinsi bir şekilde “ Yakında tanıyacaksın.” dedi. Evié ilk defa korkmuştu. Bunu fark eden Orerio sanki onu rahatlatmak için gülümsedi. En sonunda aşağıya inmişlerdi. Biraz yürüdükten sonra bir kapının önünde durdular, Orerio yavaşça kapıyı açtı. Kocaman bir mutfağın tam ortasında büyük bir masa vardı. Odanın duvarları krem renk duvar kağıdıyla kaplanmıştı. Mutfak dolapları ise kahverengiye çalıyordu. Evié ”Çok hoş bir mutfağınız var.” dedi. Ama tam o sırada gözüne bir şey takıldı. Orerio kahvaltı hazır demişti ama masa boştu. Birkaç saniye sonra Orerio parmağını şıklattı ve masa bir anda hazırlandı. Evié gördükleri karşısında şok geçiriyordu. Kekeleye kekeleye “ Sen ne yaptın ?” diye sordu. Orerio sinsi bir şekilde Evié’ye bakışlar atıyordu ve sessizce “ Bu bizim için çok normal bir hareket tatlım, artık buna alışmalısın.” dedi.Evié çok şaşırmıştı. Artık her şeyi bilmek istiyordu. Artık kendisininde, annesinin de ve Orerio’nun normal olmadığını biliyordu. Normal değildi. Bunu anlamıştı. Öyleyse kimdi? Şaşkın bakışlarla Orerio’ya baktı. Orerio gülümsedi. İçinde yaşadığı değişik duygular onu kim bilir nerelere götürecekti...

Konu: Geri: Bélxdìor Evié Pextiodér Salı Nis. 27, 2010 2:04 pm

» Bélxdìor Evié Pextiodér
» Bélxdìor Evié Pextiodér